نظر به درد دیگران

می‌گویند فلاکت‌های جنگ به لطف تلویزیون به ابتذالی شبانگاهی تنزل پیدا کرده‌اند. از بس در تصاویری غرق شده‌ایم که زمانی از دیدنشان جا می‌خوردیم و منزجر می‌شدیم حالا دیگر چیزی از حس همدلی باقی نمانده و به سوی رخوت و بی‌حسی پیش می‌رویم. ولی واقعا چه خواسته‌ای مطرح است؟ هیچ شورایی از نگهبانان نمی‌شود تشکیل داد تا هولناکی‌ها را جیره‌بندی کند و قابلیتش را در شوکه کردن ما تازه نگه دارد. و مسلما خود این هولناکی‌ها هم فروکش نخواهد کرد. سانتاگ بیست و پنج سال بعد از کتاب کلاسیکش درباره عکاسی، به موضوع بازنمایی تصویری جنگ و خشونت در فرهنگ معاصر بازمی‌گردد و ما را به تاملی عمیق‌تر درباره تاثیر و معنای این تصاویر در دنیای امروز فرا می‌خواند.